20071106

Pancho Maseda


   Morreu Pancho Maseda. Para min, ,a nova máis importante de onte en Ribadeo porque significa pasar unha folla da historia, se considere como se considere ó persoeiro e á persoa. Como dixen onte na radio, pouco o coñecía a pesar de ter mantido aínda algunha charla de tipo filosófico-medioambiental algunha vez que pasei pagar pola súa tenda. Alcalde franquista (é dicir, a dedo), sei que tiña incondicionais aínda no campo socialista e que tiña fama por ter deixado facer o antroido naqueles tempos que estaba prohibido. Escoitei tamén onte no debate que axudara a algunha xente, e coido que a impresión entre a xente do seu tempo era que era boa persoa. Pero tamén había quen non o tragaba e o tiña por expresón de facha sen moitos paliativos. Sexa como sexa, para Ribadeo era historia, e como persoa, q.e.p.d.
   Un pode lembrase del por exemplo, cando le hoxe no periódico que os políticos voltan privarnos do parque comarcal de bombeiros despois de moitas promesas incumpridas e peticións varias por aprte de colectivos e traballadores que dalgún xeito tentan paliar que non esteña en funcionamento un parque de bombeiros que leva xa varios anos parado.
   E, mentras Ribadeo ten que pagar dereitos en abundancia por cousas como que soe música nas festas (si, hai que pagar por cada canción tocada nas festas a parte de facelo ós músicos, por exemplo, ou por cada libro mercado para a biblioteca a parte de pagarllo á tenda, mesmo aínda que sexa un agasallo como os que lle teño feitos cos meus que especifican ben clariño 'licencia creative commons', como o blog, e que é unha usurpación de dereitos por parte da SGAE), váise celebrar o primeiro festival '100% SGAE free', 'dicir, libre dese imposto revolucionario de dereitos de autor porque todas as obras empregadas serán libres de dereito de cobro SGAE (algo así como se todos os libros da biblioteca foran editados con licenza 'creative commons' como este blog; así, os da $GAE non poderían alegar falta de distinción entre uns e outros). E é que o tema das liberdades, xa o teño dito máis dunha volta, gáñase día a día mentras pode perderse segundo a segundo.
  A foto, ilustrativa dunha liberdade que queda: a visión de Mondoñedo dende o alto da Toxiza.

Ningún comentario: