20120604

Unha convocatoria formativa

A semana pasada apareceron polo pobo os carteis. Sabía que se estaba xestando, pero non o resultado definitivo. Sabía que a estrutura política e económica está empurrando a convocatorias como ista, pero non sabía a ónde chegaría nin cándo chegaría a resposta. Xa houbo protestas, e hoxe, en Ribadeo, prantéxase nestes termos:
"Pola presente I de Bacharelato do IES Porta da Auga convoca a todo aquel que queira participar nunha xornada de protesta que consistirá nun peche no dito centro con propostas para pasar unha tarde lúdica e reflexiva.
Con este peche queremos dar a entender que as folgas e protestas polos recortes non concernen só aos profesores ou aos equipos directivos xa que nos influen a todos. Por eso, como alumnos, propoñemos unha movilización dos estudantes ribadenses e da poboación en xeral baseado nun peche o día luns 4 de xuño de 2012 a partir das 14:30 ata as 18:30 aproximadamente. 
(Posto que o peche comeza á hora do xantar sería recomendable que cadaquén trouxera consigo comida e bebida para pasa-la tarde.) 
Outra proposta é a de facer unha marcha co tema “ A morte do ensino público” ata o Centro de Saúde de Ribadeo o día mércores 6 de xuño a partir das 12:00. Os carteis e pancartas elaboraranse o lúns 4 de xuño durante a xornada de peche.
(Debido a temática da marcha prégase aos asistentes acudir vestidos de negro simulando o loito. E é necesario asinar os xustificantes dos alumnos menores de idade para poder levar a cabo a saída do centro.)
Agardámosvos. 
Alumnado de I de Bacharelato do IES Porta da Auga."
Relacionado: entrevista a unha alumna.

1 comentario:

agremon dixo...

Coido que un bo complemento do artigo é esta reseña, da que extraio:
"Hoy en día se ha planeado un tipo de educación que busca la formación de cuadros que prestan «servicios simbólico-analíticos», cuadros dotados de alta capacidad de inventar, de identificar problemas y de resolverlos. Esta educación distribuye conocimientos de la misma forma que una fábrica instala componentes en la línea de montaje.
De esta manera la educación pierde su carácter de formación. Cae bajo la crítica de Hannah Arendt que decía: se puede seguir aprendiendo hasta el fin de la vida sin educarse jamás. Educar implica aprender a conocer y hacer, pero sobre todo aprender a ser, a convivir y a cuidar. Implica construir sentidos de vida, saber tratar con la compleja condition humaine y definirse frente a los rumbos de la historia.

Lo que agrava todo el proceso educativo es el predominio del pensamiento único. Los norteamericanos viven de un mito y del «destino manifiesto». Imaginan que Dios les reservó un destino, el de ser el «nuevo pueblo escogido» para llevar al mundo su estilo, su modo de producir y consumir ilimitadamente, su tipo de democracia y sus valores del libre mercado. En nombre de esta excepcionalidad intervienen en el mundo entero, con guerras incluso, para garantizar su hegemonía imperial sobre todo el mundo.

Europa todavía no ha renunciado a su arrogancia. La Declaración de Bolonia de 1999 que reunió a 29 ministros de educación de toda Europa afirmaba que sólo ella podría producir un conocimiento universal, capaz de ofrecer a los ciudadanos las competencias necesarias para responder a los desafíos del nuevo milenio. Antes, la imaginada universalidad secundaba los derechos humanos y estaba presente en el propio cristianismo con su pretensión de ser la única religión verdadera. Ahora, la visión es de menor alcance, sólo Europa garantiza eficacia empresarial, competencias, habilidades y destrezas que realizarán la globalización de los negocios. La crisis económico financiera actual está volviendo ridícula esta pretensión. La mayoría de los países no saben cómo salir de la crisis que han creado. Prefieren lanzar a sociedades enteras al desempleo y la miseria para salvar el sistema financiero especulativo, cruel y sin piedad.
"